Μεγάλωσα στην Λαμπρινή, στα όρια των δήμων Αθηναίων και Γαλατσίου. Γωνία Ωρωπού και Τραλλέων (πολλά ωμέγα). Πίσω από την εκκλησία του αγίου Αντρέα (με νι και όχι δέλτα) , που τότε χτιζότανε.
Μπροστά από την εκκλησία η ομώνυμη πλατεία, ήταν ο παράδεισος των παιδικών μου χρόνων. Εκεί έμαθα να κάνω ποδήλατο, στο πλακόστρωτο μπροστά από την εκκλησία. Δίπλα ήταν το περίπτερο που οι μεγάλοι διάβαζαν πολιτικές εφημερίδες και καμιά φορά τσακώνονταν. Κατεβαίνοντας τα σκαλιά υπήρχε μια καντίνα όπου ο πατέρας μου έπινε το ούζο του, γεγονός που με χαροποιούσε μιας και έτρωγα το μεζέ. Ξανανέβαινες σκαλιά και ήσουν μπροστά στο κάτω μέρος της πλατείας. Δεξιά το συντριβάνι, μέσα στο οποίο είχα πέσει μια ηλιόλουστη 24η Δεκεμβρίου μετά τα κάλαντα. Αριστερά η παιδική χαρά. Η μεγάλη τσουλήθρα, σωστό σπίτι για μένα τότε, από την οποία είχα πέσει στα 3 μου. Οι κούνιες με την πράσινη μπογια που ξεφλούδιζε. Και δίπλα το γήπεδο του μπάσκετ, όπου είδα την πρώτη μου ακρίδα και ανακάλυψα ότι αν τις πατήσεις δεν λυώνουν.
Μα πάνω απ'όλα το πανηγύρι στις 30 του Νοέμβρη. Όλο το πάνω και αριστερά κομμάτι του πάρκου (στο οποίο κάποιος είχε προσπαθήσει να βάλει φωτιά κάποτε, μεγάλο γεγονός για μένα τότε, που το θυμάμαι περισσότερο από το Τσάλεντζερ) γεμάτο πάγκους με παιχνίδια, όταν τα μαγαζιά δεν γέμιζαν με χριστουγεννιάτικη διακόσμιση από το Νοέμβρη, αλλά στα μέσα Δεκέμβρη όπως αρμόζει. Τρενάκι, συγκρουόμενα και πλαστικά στρατιωτάκια. Πάντοτε μου άρεσαν περισσότερο οι Γερμανοί, και ας ήταν ναζί, γιατί είχαν πιο ωραίες στολές
Μία νύχτα κάθε χρόνο που την περίμενα πιο πολύ από την πρωτοχρονιά (στην οποία άλλωστε κοιμόμουν, άρα ποιο το ενδιαφέρον της;). Ακόμα την περιμένω και ας έχω φύγει εδώ και 16 χρόνια από εκεί. Δεν θα ξανάρθει, αλλά αυτό δεν με αποθαρύνει.Σε μία δεκαετία που το όνομα Αντρέας ήταν εθνικό, η πλατεία ήταν πιο σημαντική.
2 σχόλια:
Φίλε το κείμενο σου γέμισε τη σκέψη μου με νοσταλγία και αναμνήσεις.Είμαι 23 χρονών και μεγάλωσαν στην ίδια περιοχή με σένα.
Η πλατεία μπροστά απο την εκκλησία τα απογεύματα γέμιζε με πιτσιρίκια σε ποδήλαδα και ανθρώπους που απολάμβαναν τον περίπατο τους.Θυμάμαι οικογενειακές βόλτες εκεί όπου κάθε 10 μέτρα ο πατέρας μου έβρισκε έναν γνωστό και έπιανε τη κουβέντα.
Από τις 2 μεριές της εκκλησίας στο πίσω μέρος πλατείας ξεκίναγαν 2 μεγάλες κατηφόρες.Όπου μαζί με τους παιδικούς φίλους Νάσο,Στάθη και Λεωνίδα τις κατεβαίναμε σφαίρα ποδηλατώντας!Νόμιζες ότι από την μεγάλη ταχύτητα θα εκτοξευόσουν στον ουρανό.
"Κατεβαίνοντας τα σκαλιά υπήρχε μια καντίνα όπου ο πατέρας μου έπινε το ούζο του, γεγονός που με χαροποιούσε μιας και έτρωγα το μεζέ." +1 Ακριβώς το ίδιο
Στο μεγάλο συντριβάνι είχα βουτήξει όπως και πολλοί άλλοι συμμαθητές μας μετά απο μπουγέλο γιορτάζοντας την αποφοίτηση μας απο το δημοτικό!
Η τεράστια πραγματικά τσουλήθρα που δέσποζε στο κέντρο πλατείας έχει αφαιρεθεί περίπου στο 1999.Δε ξέρω ακριβή χρονιά.
Στο μεγάλο γήπεδο έπαιξα μπάσκετ με τους καλύτερους αντίπαλους των παιδικών μου χρόνων :)
Θυμήθηκα απο το κείμενο σου ότι κάποιος είχε προσπαθήσει να κάψει κομμάτι του πάρκου.
Αλλά αυτό που θυμήθηκα πιο πολύ ήταν στιγμές και αναμνήσεις του παιδικού παρελθόντος.Μπράβο που μας τα θύμισες :)
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΑΜΠΡΙΝΗ-ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓ.ΑΝΔΡΕΑΣ. ΕΙΜΑΙ 19 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΕΧΩ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΕΔΩ. ΟΣΑ ΕΙΠΑΤΕ ΜΟΥ ΘΥΜΙΣΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ, ΤΑ ΤΟΣΟ ΠΑΙΔΙΚΑ& ΑΝΕΜΕΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ. ΜΕΝΩ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΠΟΤΕ ΑΥΤΟ. ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΥΠΕΝΘΥΜΗΣΕΙΣ.
Δημοσίευση σχολίου