Μια φορά και έναν καιρό

Καταλαβαίνω πλέον ότι είμαι παλιομοδίτης

Δεν ξέρω γιατί δεν το είχα προσέξει μέχρι τώρα. Αυταπάτες της νιότης μάλλον.

Πιστεύω ότι ο άνθρωπος πρέπει να δουλεύει κάποιες ώρες και από αυτές να βγάζει αρκετά λεφτά για να ζει μια ευχάριστη, ενδιαφέρουσα ζωή. Απίστευτα οπισθοδρομική σκέψη. Στη σημερινή εποχή θεωρείται σωστό να δουλεύεις όλες τις ώρες της ημέρας μόνο και μόνο για να επιζείς. Το μόνο δικαίωμα που έχουμε είναι να βγάζουμε λεφτά - για τους άλλους. Α ρε μαλάκα Μαρξ, τι παπαριές έλεγες και εσύ.

Πιστεύω στο δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή. Τεράστιο λάθος και πάλι. Σήμερα αυτό που μετράει έιναι η ασφάλεια, η επιβίωση για άλλη μια φορά. Μπροστά στον κίνδυνο μιας (ανύπαρκτης μέχρι πριν από μερικά χρόνια) απειλής, κάποιοι θέλουν να ξέρουν ότι και αν κάνω, ότι και αν βλέπω, ώστε να δουν αν είμαι μια "τρομοκρατική απειλή". Στον μοντέρνο αυτό κόσμο που πλέον δεν καταλαβαίνω - και απ'ότι βλέπω δεν με καταλαβαίνει όυτε αυτός- όλοι είμαστε ύποπτοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου.

Δεν πιστεύω στην κυβέρνηση μου, όποια κι αν είναι αυτή. Πάλι είμαι μια μικρή και εξαφανιζόμενη μειοψηφία. Πλέον δεν υπάρχουν, λαοί, άνθρωποι, υπάρχουν μόνο εξουσίες. Όποιος μπορεί να μιλάει μαζί τους έχει καλώς. Είναι μοντέρνος, καταλαβαίνει την σημερινή εποχή και είναι άξιος να μας κάνει ότι θέλει. Οι υπόλοιποι μπορούμε να πεθάνουμε, αρκεί να έχουμε κάνει πρώτα μια καλή ασφάλεια ζωής.

Πιστεύω, τέλος, στην βοήθεια στον συνάνθρωπο. Όχι με το να του κρατάω την πόρτα όταν κουβαλάει τα ψώνια (και αυτό καλό είναι), αλλά με την διάθεση ενός μεγάλου μέρους της περιουσίας του καθενός ώστε να βοηθιούνται αυτοί που έχουν κάποιο σοβαρό πρόβλημα, αυτό που μας αρέσει να λέμε κοινωνικό κράτος. Εδώ μάλλον είμαι μόνος μου. Ο καθένας μόνος του, αυτό είναι το σύνθημα του σήμερα. Αν μπορείς να πουλήσεις τη μάνα σου στο ίντερνετ για να βγάλεις 5 φράγκα με τα οποία θα αγοράσεις το νεφρό ενός παιδιού από την Αφρική για να αλλάξεις το δικό σου, μαγκιά. Η τεράστια φράση "αυτός για τον εαυτό του καλά κάνει" έχει αντικαταστήσει το φιλότιμο και όποιος σκέφτεται τον διπλα χαρακτηρίζεται δικαίως μαλάκας.


Στο μόνο που είμαι μοντέρνος, είναι ότι δεν πιστεύω στο θεό και άρα για όλα αυτά που πιστεύω δεν θα βρω ανταπόδοση στην επόμενη ζωή. Ειρωνικό ε;

Sundown, Sundown

Αυτό το ηλιοβασίλεμα είναι λίγο διαφορετικό. Πιθανότατα είναι το πιο εντυπωσιακό ηλιοβασίλεμα που έχω δει. Όχι γιατί έχει ωραία χρώματα, όχι γιατί η φωτογραφία είναι παράδειγμα εμπνευσμένης σύνθεσης.

Αλλά γιατί είναι ο ήλιος που δύει κάπου στον Άρη. Γαμάτο; Μπορεί και όχι. Εμένα όμως μου αρέσει. Μπορεί να μην ξέρω πολλά από τέχνη, αλλά εγώ είμαι ο γαμημένος Πάπας.

Όλα αρχίζουν κάπως

Παλιά δεν συμπαθούσα τα ημερολόγια. Δεν καταλάβαινα το νόημα τους. Οι αναμνήσεις μου ήταν αρκετά δυνατές για να τις θυμάμαι για πάντα. Και είμαι πάντα εγώ. Εγώ θα βλέπω τον εαυτό μου στο μέλλον. Άρα γιατί να γράφω αυτά που θα ξέρω ούτως ή άλλως;

Βέβαια τώρα ξέρω ότι αυτό δεν είναι αλήθεια. Δεν είμαι αυτός που βλέπω στο μυαλό μου πριν από 10 χρόνια. Κάθε στιγμή γίνομαι κάποιος άλλος, πνευματικά και σωματικά. Δεν το κάνω μόνο εγώ, το κάνουν όλοι, το κάνει ο κόσμος γύρω μου. Και ξεχνάω. Πράγματα που σήμερα με εντυπωσιάζουν, πριν 10 χρόνια ούτε τα πρόσεχα. Δεν είναι μέρος της μνήμης μου, δεν με ενδιέφεραν. Έτσι αποφάσισα να κρατήσω αυτό το ημερολόγιο (αν και υποψιάζομαι ότι θα το παρατήσω, γιατί σε αυτό ήμουν σταθερός στη ζωή μου μέχρι τώρα), για να δω σε 10 χρόνια πως ήμουν, τι με εντυπωσίαζε τότε και να μπορώ να κρίνω αυτόν τον φίλο μου (τον εαυτό μου πριν από μια δεκαετία) με αυτά που αυτός διάλεξε.

Το ξέρω ότι αυτή η εγγραφή χάνει κάπου το νόημα της, αλλά εγώ ξέρω τι σημαίνει και ελπίζω να το θυμάμαι το 2016