Τετάρτη, Ιουνίου 03, 2009

Έρως (και χρήμα) ανίκατε μάχαν

Samuel Swynfen of Swinfen Hall, Staffordshire, died in 1854 and, in his will, left £60,000 (£4 million in present-day terms[1]) to his widowed daughter-in-law Patience Swynfen. However, Samuel possessed another large estate that was not mentioned in his will. Patience claimed that too.[2]

However, Frederick Hay Swynfen, Samuel's nephew, also claimed the estate. Litigation followed with eminent barristers Sir Frederick Thesiger representing Patience, and Sir Alexander Cockburn, the nephew. However, contrary to Patience's instructions, Thesiger negotiated a settlement with Cockburn and put it to the judge. Patience was furious and succeeded in having the agreement set aside and a new trial listed. Dismissing Thesiger, Patience instructed a young and little known barrister named Charles Rann Kennedy, promising to pay him £20,000 (£1.3 million in present-day terms[1]) if he succeeded in her cause.[2]

No doubt spurred by the incentive, and the fact that he was engaged in a sexual relationship with Patience, Kennedy won the estate. However, she went on to marry a Charles Broun and then to declare that she had no intention of paying Kennedy. Kennedy sued and won, but his claim was overturned on appeal on the grounds that, what was effectively a contingency fee agreement, offended ancient prohibitions on champerty and maintenance.[3] In the case of Kennedy v. Broun, Sir William Erle CJ held that the relationship between client and barrister was not a contract.[4] Patience now sued Thesiger over his original professional misconduct.[5] Further, she alleged that Sir Cresswell Cresswell, the judge in the original trial, had induced Thesiger's agreement to a settlement by suggesting that he had formed an unfavourable opinion of Patience's case. Her claim was unsuccessful.


Το επίπεδο της wikipedia ξεπερνάει πλέον και το άρλεκιν

Πέμπτη, Αυγούστου 28, 2008

Κολοκυθόπιτα

Παρουσία θηλυκότητας


Έλλειψη θηλυκότητας

Είναι φανέρό ότι το ντύσιμο που επιβάλλεται στις γυναίκες από το Ισλάμ συνθλίβει(sic) την θηλυκότητα τους.
Ευχαριστώ τον akindyno γιατί μέσω αυτού έμαθα την Μαριάμ.

Παρασκευή, Ιουνίου 27, 2008

Πρέσπα

ή αλλιώς, τι έκανες εκεί όλο το χειμώνα;
Τραβαγα φωτογραφίες















Τετάρτη, Ιουνίου 25, 2008

Κυριακή, Ιουνίου 15, 2008

Επιστημονικότητα

Για δεύτερη φορά τον τελευταίο καιρό κάποιος μου είπε ότι "τα ζώδια είναι πιο επιστημονικά από την ύπαρξη του Θεού" (sic).

Πέμπτη, Μαρτίου 13, 2008

thief42's law

Όσο μια συζήτηση στην ελληνική μπλογκόσφαιρα προχωράει, η πιθανότητα να γίνει κάποια σύγκριση με τον Καρατζαφέρη ή τον Λιακόπουλο τείνει στο 1

Δευτέρα, Μαρτίου 10, 2008

Ξανθό καρναβάλι

Σε συνέχεια του προηγούμενου μερικές φωτογραφίες από την Ξάνθη και το καρναβάλι της.

Αρχικά, κάποιος που βρίσκεται παντού



Και διάφοροι ενδιαφέροντες καρναβαλιστες


Ανακατομένοι με κανονικούς ξανθιώτες


Δύσκολοι καιροί για νύφες


-" Πέντε κιλά φουά γκρα που ακριβώς;"
-" Ερχόμαστε όσο πιο γρήγορα μπορούμε"

Φύλακας άγγελος

Λατρεύω το καρναβάλι για τις φωτογραφικές ευκαιρίες που δίνει:

Τετάρτη, Μαρτίου 05, 2008

Don't mess with Texas

Μιας και αρχίσαμε τις δίκαιες καλοκαιρινές αναμνήσεις, ας πιάσουμε το κουμμουνιστικό Τέξας



Με τις γνωστές του προσφορές στη γλωσσολογία:




Προχωρούμε δυτικότερα, ανατολικά του Πέκος



Πάνω στον ποταμό Πέκος



Και τέλος δυτικά του Πέκος, κοντά σε γνωστό μπαρ-δικαστήριο της περιοχής



Γενικά μην ξεχνάμε

Κυριακή, Ιουνίου 10, 2007

Που πάμε;

Αποφάσισα στον γεωγραφικό προσδιορισμό πολιτικής θέσης, να δηλώνω πάνω

Φρέσκα (λέμε τώρα) ψάρια έχωωωωω

Η διαφθορά κυριαρχεί στην Ελλάδα. Ευτυχώς η καλή Ελευθεροτυπία την στηλιτεύει όπου τη βρει:

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ χωρίς κανένα αντίκρυσμα αποδεικνύεται, για άλλη μια φορά, η διακήρυξη του πρωθυπουργού περί «μηδενικής ανοχής» στη διαφθορά. Ας διαβάσει την έκθεση του γενικού επιθεωρητή. Θα μάθει πολλά και κυρίως ότι για να εφαρμοσθεί στην πράξη η μηδενική ανοχή στη διαφθορά χρειάζονται αξιόπιστοι, αποτελεσματικοί και προπαντός αδιάφθοροι μηχανισμοί, για να μπορούν να ελέγχουν και να παραπέμπουν τους παραβάτες και να επιβάλλουν τα πρόστιμα όπου και όταν πρέπει.


Σαν παράδειγμα του άτεγκτου συστήματος που θέλει να κυριαρχίσει στη χώρα μας, να τι προτείνει σε μια χαρακτηριστική περίπτωση της προηγούμενης ημέρας:

Δεν εξάντλησαν, προσπέρασαν τα άκρα όρια της αυστηρότητας οι δικαστές της υπόθεσης του Παντείου αποφασίζοντας χθες να καταδικάσουν τους κατηγορουμένους, πρυτάνεις, αντιπρυτάνεις, διοικητικούς υπαλλήλους του πανεπιστημίου και ιδιώτες, με ποινές δρακόντειες, αναπάντεχες για τη συνήθη δικαστική πρακτική, τη φύση της υπόθεσης, έξω από το κοινό περί δικαίου αίσθημα.


Ήξερα ότι τις εφημερίδες τις χρησιμοποιούν την επόμενη μέρα για να τυλίγουν ψάρια, αλλά δεν είχα καταλάβει ότι στην "Ε" πούλαγαν σαρδέλες.


Τρίτη, Μαΐου 15, 2007

We interrupt this silence

Μιας και δεν έχω γράψει τίποτα για 4 μήνες, είπα να το κάνω σήμερα που πεθαίνω στη δουλειά. Γιατί ποτέ μην κάνεις σήμερα, αυτό που μπορείς να αναβάλεις για αύριο.

Θέμα, το καλύτερο μπλογκ που διαβάζω (η αποκάλυψη μετά).

Χθες το απόγευμα αποφάσισα να ακολουθήσω ενδιαφέροντες συνδέσμους στη wikipedia. Αγαπημένο χόμπι αρκετών, κυρίως γιατί δεν ξέρεις που θα καταλήξεις. Αφορμή, αυτό:

Ανακαλύπτοντας τι είναι ο νόμος του Goodwin άρχισα να σκέφτομαι σε πόσες συζητήσεις σε μπλογκς τον είχα δει να εφαρμόζεται. Νομίζω σε όλες. Μάλλον από εδώ και πέρα θα τον επικαλούμαι . Στη συνέχεια ανακάλυψα τι είναι ο Grammar Nazi, (όλο και κάπιος από εσάς θα είναι), το επιχείρημα ad hitlerum, και μέσα άπο έναν λαβύρινθο από σελίδες κατέληξα στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα. "Ώπα, κάτι διάβαζα γι'αυτό προχθές στο καλύτερο μπλογκ που διαβάζω". Ναι, όντως κάτι διάβαζα, και οτιδήποτε συνδιάζει εθνοκάθαρση και τον Τάκη Μίχα (αν και δυστυχώς με τον δεύτερο να μην είναι παραλήπτης της πρώτης) δεν μπορεί να είναι κακό. Μάλιστα δεν ήταν κακό, ήταν πολύ καλό, ακίνδυνο με την ίδια έννοια που το ομώνυμο ψάρι είναι ακίνδυνο μέσα στην ανεμώνη του.

(Ξέρει άραγε ο ιδιοκτήτης, ότι ξεπέρασε το ψάρι στο γουγλ, όχι μόνο στην θέση που παίρνει στην αναζήτηση, αλλά και ως η σελίδα που εμφανίζεται αν γράψετε akindynos στις διευθύνσεις στο firefox; Αναλογίζεται, ότι είναι πιο αναζητούμενος (μη βαράτε) από το Νέμο;. Είναι μεγάλη ευθύνη, όπως και να το δεις)


Ευχαριστώ για τα ωραία άρθρα

Σάββατο, Φεβρουαρίου 03, 2007

Το αγόρι με το γκρι γραφείο

Ένα χαρτί με ονόματα και βαθμούς πάνω σε ένα γκρι γραφείο. Οι βαθμοί των μαθητών μου που μόλις εξέτασα. Γυρω μου ένα δωμάτιο, κάποιοι βγάζουν φωτοτυπίες και μιλάνε. Δεν τους βλέπω, δεν βλέπω το δωμάτιο, δεν βλέπω τίποτα πέρα από το χαρτί και το  γραφείο. Δεν τολμάω να σηκώσω το κεφάλι μου γιατί έχω ξεχάσει σε ποιο από τα διάφορα γραφεία του δωματίου κάθομαι. Φοβάμαι τι θα δω μπροστά μου. Οριακά θυμάμαι ποιος είμαι εγώ.


Φέτος άλλαξα. Μέχρι πέρσι δούλευα απογεύματα και σε χαλαρούς ρυθμούς. Αρνιόμουν να δουλέψω παραπάνω ώρες απ'αυτές που είχα στο σχολείο. Έλεγα σε όλους τους γύρω μου ότι η προσωπική μου ζωή και ηρεμία αξίζει περισσότερο από το χρήμα. Αλλά μετά έγινα καταναλωτής. Αποφάσισα να πάρω έναν apple και να πάω ένα καλό ταξίδι το καλοκαίρι. Με τον μισθό που παίρνω αυτά δεν βγαίνουν. Επίσης αποφάσισα να φύγω από την Κέρκυρα στο τέλος της χρονιάς. Για το δεύτερο αποφάσισα να πάω στο σχολείο της λευκίμμης για να μαζέψω μόρια. Για το πρώτο, να δουλέψω τα απογεύματα δευτέρας και τετάρτης δείχνοντας σε ενήλικες τα βασικά του υπολογιστή. Έτσι αυτές τις δύο μέρες, ξυπνάω στις 7.30 το πρωί, οδηγάω μία ώρα, κάνω 9 ώρες μάθημα (με το ρολόι, 10 διδακτικές) ξαναοδηγάω μιά ώρα (που με βοηθάει να χαλαρώσω), γυρνάω σπίτι, τρώω, κοιμάμαι και ξαναξυπνάω στις 7.00. Για όσους δεν το έχον δοκιμάσει, με τις εξαιρέσεις του γιατρού και του πυροσβέστη δεν υπάρχει πιο κουραστική δουλειά από την διδασκαλία. Δεν είναι τυχαίο ότι οι εκπαιδευτικοί δουλεύουν τόσες λίγες ώρες. Δεν γίνεται γιατί μια ώρα είναι δύσκολη, γίνεται γιατί πολλές συνεχόμενες ώρες διδασκαλίας είναι πνευματικά εξοντωτικές.

Αυτή η βδομάδα ειδικά ήταν έξτρα εξαντλητική. Εκτός από τα γνωστά δευτέρα και τετάρτη, ήμουν άρρωστος και έιχα και την υποχρέωση να περάσω τους βαθμούς του σχολείου. Την τετάρτη δεν κάθισα καθόλου από το πρωί ως το βράδυ. Τις ώρες που δεν είχα μάθημα καθόμουνα στο γραφείο Κάπου στις 5 το απόγευμα καταλαβαίνω τα πόδια μου να κόβονται. Αλλά ξαφνικά ξανανιώνω, έτσι νομίζω στην πραγματικότητα είμαι απλά σε υπερένταση. Την πέμπτη ήμουνα πάλι από τις 8 το πρωί στο σχολείο για να τελειώσω με τους βαθμούς. Είμαι σε φοβερή υπερένταση και δουλεύω με μεγάλη ταχύτητα. Ενδιάμεσα κοιμήθηκα λιγότερες από 5 ώρες, μιας και κάθησα να δω τον παναθηναικό και ο αγώνας είχε παράταση. Όταν γύρισα από το σχολείο έφαγα και πήγα στο ΙΕΚ (άλλη μια δουλειά) για να εξετάσω το μάθημα που δίδασκα (για την τραγωδία που είναι το ΙΕΚ τόσο για τους μαθητές όσο και για τους εκπαιδευτικούς θα σας τα πω καμιά άλλη φορά αν θέλετε). Εκεί ανακάλυψα ότι οι 4 στους δέκα υπολογιστές είναι χαλασμένοι, και άρα θα έπρεπε να εξετάσω τους μαθητές σε τρεις βάρδιες αντί για δύο. Άρα μία ώρα καθυστέρηση και η Βίκη να με περιμένει απ'έξω. Νεύρα, άγχος. Παίρνω την κατάσταση των βαθμών για να την καθαρογράψω νωρίτερα ώστε να φύγω όσο πιο νωρίς γίνετε. Και...

Ξέχασα που είμαι. Για περίπου είκοσι δευερόλεπτα δεν μπορούσα να σηκώσω το κεφάλι μου, δεν ΄ξερα που καθόμουν, δεν ήξερα που είναι αυτοί που ακούω. Ψιλοσυνέρχομαι, πάω μέσα, βάζω τους τελευταίους βαθμούς, παίρνω την Βίκη και φεύγουμε. Το κεφάλι μου πάει να σπάσει. Έχω οριακή επαφή με το περιβάλλον και τον κόσμο. Της το λέω: "δεν είμαι καλά. αυτή τη στιγμή έχω σοβαρό πρόβλημα". Νομίζει ότι της κάνω πλάκα. Της το ξαναλέω και αρχίζει να με πιστεύει. Πάμε στο αμάξι και νρέπομαι να της πω να οδηγήσει. Πάλι καλά. Το οδήγημα με κρατάει συγκεντρωμένο, με αποτρέπει από το να μείνω μόνος με τις σκέψεις μου. Μου λέει ότι η Λένα μας περιμένει στο ωδείο να πάμε για καφέ. Λέω ότι θέλω να πάμε κάπου ύσηχα και σκοτεινά. Αποφασίζω να πάμε στη μυθωδία, ένα μαγαζί με έντεχνα που δεν μου αρέσει μεν η μουσική του, αλλά καλύπτει τα δύο μου κριτήρια. Λέω ότι θέλω υσηχία και ήρεμες σκέψεις (όσοι με ξέρουν, ξέρουν ότι συνήθως είμαι πολύ ομιλιτικός και μου αρέσουν οι αντιπαραθέσεις). Μπένει
η Λένα μέσα στο αμάξι και της ανακοινώνω τον προορισμό μας. αρχίζει να γκρινιάζει ότι έπρεπε να την ειδοποιήσουμε. Της λέω: "Σταμάτα τις γκρίνιες, είμαι χάλια". Νομίζει ότι κάνω πλάκα και συνεχίζει να γκρινιάζει. Η Βίκυ της κάνει κρυφό σινιάλο να σταματήσει, είναι σοβαρά τα πράγματα. Βλέπω ότι είναι και οι δύο φοβισμένες αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Ότι και να πω τώρα θα τα κάνει χειρότερα. Μου λένε να πάμε
σπίτι. Απαντάω ότι δεν μπορώ να μείνω μόνος. Φτάνουμε εκεί, πάμε μέσα και για δυο ώρες περνάω ένα κλασικό bad trip. Είμαι μεταξύ κατατονίας και εγρήγορσης. Δεν μπορώ να μιλήσω, τρέμουν τα χέρια μου και το κεφάλι μου πονάει όποτε πάω να σκεφτώ. Ο χρόνος περνάει πιο αργά. Έρχεται μια κοπέλα που της έχω υποσχεθεί ότι δεν θα της ξαναμιλήσω. Νομίζει ότι φέρομαι έτσι εξαιτίας της. Αν κάποιος με βλέπει από μακριά, σίγουρα νομίζει ότι έχω πάρει ναρκωτικά. Κανείς στην παρέα δεν έχει πάρει στη
ζωή του και δυσκολεύονται να καταλάβουν τι τους περιγράφω ότι έχω. Σιγά σιγά χαλαρώνω και συνέρχομαι κάπως. Τόσο που μπορώ πλέον να γυρίσω σπίτι. Το κεφάλι μου ακόμα με πονάει όταν πάω να σκεφτώ. Παίρνω τηλέφωνο τον Στάβρο και του λέω τι μου συνέβη. Απορεί:" εσύ είσαι χαλαρός άνθρωπος, πως χώθηκες έτσι με τη δουλειά;". Μιλάμε λίγο ακόμα αλλά ξέρω ότι με κατάλαβε, τα έχει περάσει και αυτός. Ανοίγω τον υπολογιστή να δω μέηλ και το κλείνω μετά από 30 δευτερόλεπτα. Ξαπλώνω και μετά από μάχη καταφέρνω να κοιμηθώ.

Σήμερα που είμαι καλύτερα αποφάσισα να τα γράψω για να τα έχω να τα βλέπω. Ακόμα και τώρα που γράφω με πονάει το κεφάλι μου. Θέλει να σταματήσω να σκέφτομαι αυτή την μέρα. Λίγο ακόμα και θα το ικανοποιήσω.

Από μία άποψη έγινε και κάτι καλό. αποφάσισα να ακολουθήσω την παλιά μου συμβουλή και να βάλω την ψυχική μου υγεία πάνω από το χρήμα. Ήξερα ότι έκανα λάθος, αλλά τόσο πολύ δεν μπορούσα το να φανταστώ. Θα κάνω τα μαθήματα που μου έχουν μείνει αλλά μετά τέρμα. Αν θέλω παραπάνω λεφτά θα το κάνω με τους δικούς μου ρυθμούς. Θα ψάξω δουλειά σε κανά καταδυτικό το καλοκαίρι ή θα κάνω μαθήματα σε φίλους φοιτητές αμισθί όπως παλιά. θα κοιμάμαι το μεσημέρι. Όταν κανάς μαλάκας αρχίσει να μιλάει "για
εκπαιδευτικούς που δεν δουλεύουν αρκετά και για τους τεμπέληδες έλληνες που...ενώ οι ξένοι δουλεύουν και θα μας φάνε φαλάγκι..." πλέον θα ξέρω ακριβώς τι να του πω.


Το κείμενο αυτό στάλθηκε σε πλήρη μορφή σε κάποιους φίλους. Αυτή είναι η λογοκριμένη έκδοση.

Τρίτη, Ιανουαρίου 30, 2007

Σημαιοφόρος


^^^^^
(Υπαρκτή σημαία)

Όταν βλέπεις τα αποτελέσματα στους ολυμπιακούς αγώνες, όλες οι σημαίες έχουν ίδιες αναλογίες (ή τουλάχιστον έτσι μου φαινόταν). Ποιος αποφάσισε για τις αναλογίες όλων των σημαίων του κόσμου; Υπάρχει ένα template που ακολουθούνε όλοι; Τέτοιες απορίες με οδήγησαν εδώ, στη μεγαλύτερη συλλογή στον κόσμο, από βεξιλολόγους για βεξιλολόγους.

Και μια παρατήρηση: αν υπάρχει μια σημαία για να μισούν οι "εθνικιστές" της Ελλάδας:


Μιά μίξη τουρκικής και αμερικάνικης σημαίας.

Κυριακή, Δεκεμβρίου 10, 2006

Απ' τ' Άγραφα


Τα χωριά στα οποία ήταν δύσκολο να εισπραχθούν οι φόροι λέγονταν Άγραφα. Βρίσκονταν συνήθως σε δύσβαστα μέρη και είχαν αψείς κατοίκους. Σαν αποτέλεσμα δεν εμφανίζονταν στους (φορολογικούς) χάρτες.

Σήμερα, ένα άλλο είδος αγράφων υπάρχει. Κοινότητες τόσο μικρές που δεν χωράν στους χάρτες. Που δεν είναι αρκετά "ενδιαφέρουσες" για να προσελκύσουν το μάτι του χαρτογράφου. Δυστυχώς πλέον δεν μπορούν να ξεφύγουν από τον εφοριακό

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 04, 2006

Επανάσταση


Με χαρά ανακοινώνω την ίδρυση της επαναστατικής οργάνωσης "Δοκιμαστική Παράταξη" με σήμα το πικοδρέπανο. Η παράταξη κατεβαίνει υπό τη σκέπη του τιμημένου πικοδρέπανου, που έχει κυριαρχήσει στα χαρτοπαίγνια ανά την χώρα, και αναμένεται να σαρώσει στην αποχή της ΕΛΜΕ Κέρκυρας.


υ.γ. Τα κλόπυράιτς της εικόνας ανήκουν στον Αρμενίων. Καλός πολίτης

Πέμπτη, Νοεμβρίου 30, 2006

Άγιος Αντρέας



Μεγάλωσα στην Λαμπρινή, στα όρια των δήμων Αθηναίων και Γαλατσίου. Γωνία Ωρωπού και Τραλλέων (πολλά ωμέγα). Πίσω από την εκκλησία του αγίου Αντρέα (με νι και όχι δέλτα) , που τότε χτιζότανε.

Μπροστά από την εκκλησία η ομώνυμη πλατεία, ήταν ο παράδεισος των παιδικών μου χρόνων. Εκεί έμαθα να κάνω ποδήλατο, στο πλακόστρωτο μπροστά από την εκκλησία. Δίπλα ήταν το περίπτερο που οι μεγάλοι διάβαζαν πολιτικές εφημερίδες και καμιά φορά τσακώνονταν. Κατεβαίνοντας τα σκαλιά υπήρχε μια καντίνα όπου ο πατέρας μου έπινε το ούζο του, γεγονός που με χαροποιούσε μιας και έτρωγα το μεζέ. Ξανανέβαινες σκαλιά και ήσουν μπροστά στο κάτω μέρος της πλατείας. Δεξιά το συντριβάνι, μέσα στο οποίο είχα πέσει μια ηλιόλουστη 24η Δεκεμβρίου μετά τα κάλαντα. Αριστερά η παιδική χαρά. Η μεγάλη τσουλήθρα, σωστό σπίτι για μένα τότε, από την οποία είχα πέσει στα 3 μου. Οι κούνιες με την πράσινη μπογια που ξεφλούδιζε. Και δίπλα το γήπεδο του μπάσκετ, όπου είδα την πρώτη μου ακρίδα και ανακάλυψα ότι αν τις πατήσεις δεν λυώνουν.
Μα πάνω απ'όλα το πανηγύρι στις 30 του Νοέμβρη. Όλο το πάνω και αριστερά κομμάτι του πάρκου (στο οποίο κάποιος είχε προσπαθήσει να βάλει φωτιά κάποτε, μεγάλο γεγονός για μένα τότε, που το θυμάμαι περισσότερο από το Τσάλεντζερ) γεμάτο πάγκους με παιχνίδια, όταν τα μαγαζιά δεν γέμιζαν με χριστουγεννιάτικη διακόσμιση από το Νοέμβρη, αλλά στα μέσα Δεκέμβρη όπως αρμόζει. Τρενάκι, συγκρουόμενα και πλαστικά στρατιωτάκια. Πάντοτε μου άρεσαν περισσότερο οι Γερμανοί, και ας ήταν ναζί, γιατί είχαν πιο ωραίες στολές
Μία νύχτα κάθε χρόνο που την περίμενα πιο πολύ από την πρωτοχρονιά (στην οποία άλλωστε κοιμόμουν, άρα ποιο το ενδιαφέρον της;). Ακόμα την περιμένω και ας έχω φύγει εδώ και 16 χρόνια από εκεί. Δεν θα ξανάρθει, αλλά αυτό δεν με αποθαρύνει.

Σε μία δεκαετία που το όνομα Αντρέας ήταν εθνικό, η πλατεία ήταν πιο σημαντική.

Παρασκευή, Νοεμβρίου 24, 2006

Θέλω να την πάω στη μαμά μου



Τη λένε Σάρα Σίλβερμαν. Ανάλογα με τον ποιο θα ρωτήσεις, είναι η καλύτερη ή η χειρότερη κωμικός στον κόσμο. Αν ρωτήσεις εμένα είναι η γυναίκα που θα ήθελα να παντρευτώ. Όμορφη, έξυπνη, αισχρή, τι άλλο να ζητήσει κάποιος; Με γλυκιά φωνή κακομαθημένης πλούσιας εβραιοπούλας( JAP απ'ότι έμαθα λέγονται) και εμφάνιση που σκέπτεσαι κάθε βράδυ, λέει διαμάντια που δεν έχω ξανακούσει από κανέναν ( ο Λένι Μπρους πέθανε νωρίς).

"Όταν ήμουν μικρή με βίασε ένας γιατρός, το οποίο έχει γλυκόπικρη γεύση για μία εβραία κοπέλα"

Πως να μην την αγαπήσεις;.




Τρίτη, Νοεμβρίου 14, 2006

Internetomancy

Η ιδέα ήρθε εξαιτείας μιας σύμπτωσης. Αυτό είναι άλλωστε που την κάνει τόσο μαγική.
Κοιτούσα posts στο monitor σχετικά αφηρημένα, χωρίς να εστιάζω σε κάποιο συγκεκριμένο. Μια λέξη από το ένα και μια από το άλλο. Όπως ο Σαματατζής ο Απείρως Παρατεινόμενος, θέλησα η πορεία μου στις λέξεις να δημιουργήσει ένα μύνημα ( όχι απαραίτητα προσβλητικό). Το τυχαίο να αποκτήσει νόημα, όχι όμως μέσα από κάποια σουρεαλιστική διαδικασία, αλλά μέσω ενός είδους μαγείας. Ιντερνετικής μαγείας, όπως την μαγεία των μεγάλων πόλεων που περιγράφει ο Γιαννουλάκης (άσχετο: πολύ ωραίο βιβλίο, συμφωνείς δε συμφωνείς με αυτά που λέει).

Και πάνω που σκέφτομαι πως θα μπορούσες να διαβάσεις το μέλλον μέσα από τυχαίες λέξεις των μπλογκ βλέπω αυτό:
"Εννοείται φυσικά ότι άτρωτος δεν είναι ούτε ο εμπνευστής αυτού του διαφημιστικού, στον οποίο εύχομαι προσωπικά και ολόκαρδα να τον βρει το ταχύτερο δυνατό κάθε κακό, ει δυνατόν και αυτή τη στιγμή που γράφω την κατάρα μου. Ας λειτουργήσει δηλαδή το ποστ ως βουντού και κάθε του λέξη ως καρφί στα σωθικά του."

Απλή, καθαρή μαγεία στο ίντερνετ. Την ώρα που το σκεπτόμουνα, εμφανίστηκε μπροστά μου. Μαγική σύμπτωση :). Η αρχή έχει ήδη γίνει. Θα χρειαστεί ψάξιμο για να βρούμε παραδείγματα και κάποιον που να αναπτύξει τη θεωρία, αλλά σε μερικά χρόνια, όταν διαβάσετε τον όρο internetomancy, να ξέρετε ότι την διαβάσατε πρώτα εδώ :) (το google δεν την βρίσκει πάντως)

υ.γ. Μόλις σκέφτηκα ότι όλοι όσοι προσπαθούν να κάνουν zombie τον υπολογιστή μου και χιλιάδες άλλους, είναι ήδη ένα αρχικό δείγμα βουντού μάγου του ίντερνετ.

Σάββατο, Νοεμβρίου 11, 2006

Της μαμάς της το μουνί

Δύο εγκεφαλικά σε 5 λεπτά είναι πολλά ακόμα και αν δεν έχεις 30αρήσει ακόμα.
Γυρνάω από τη δουλειά και από ατυχή σύμπτωση το ραδιόφωνο πέφτει στις ειδήσεις του αντ1(νομίζω). Ακούω τον δημοσιογράφο να λέει ότι ο πρωθυπουργός είπε ότι δεν θα εφαρμόσει την πολιτική παροχών της προηγούμενης κυβέρνησης που μας έφερε σε δυσχερή οικονομική θέση και καταλαβαίνω το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι. Αν ήμουν μόνος μες στο αυτοκίνητο θα είχα αρχίσει τα γαμωσταυρίδια, αλλά επειδή μαζί μου είναι η Βίκυ που δεν ενδιαφέρεται και πολύ για πολιτική ή για τις τσαντίλες μου, απλά σταματάω να μιλάω και αρχίζω να βρίζω από μέσα μου τον παλιομαλάκα τον πρωθυπουργό που πάει να μας πείσει ότι τα λεφτά οι προηγούμενη κυβέρνηση τα έδωσε σε παροχές, και όχι στα χέρια 20-30 ανθρώπων (αλήθεια τι έγινε η μάχη με την διαφθορά;).

Πάνω που έχω αρχίσει να ηρεμώ και να εξηγώ στη συνεπιβάτη μου, ότι σταμάτησα να μιλάω για δυο λεπτά γιατί τσαντίστηκα με το ραδιόφωνο, και αφού έχω λάβει από αυτήν θετική κριτική γιατί είμαι πολύ ήρεμος στα νεύρα μου, έρχεται το δεύτερο (και πιο δυνατό) εγκεφαλικό.Το ρεπορτάζ είναι για τις ανισσοροπίες στον πλούτο στην ελλάδα και για τις πιο φτωχές και πιο πλούσιες περιοχές στην αθήνα. Πιο φτωχή η Καισαρριανή (δεν ξέρω πως γράφεται) και πιο πλούσια η Εκάλη με μ.ο. 29000 € (μάλλον μετράνε και τους σκλάβους που έχουν στις βίλες για εργαζόμενους). Το λόγο πέρνει η δήμαρχος Εκάλης η οποία περιχαρής δηλώνει:" Εμείς περνάμε καλά, όλοι στην Ελλάδα περνάνε μια χαρά,". Φροντίζοντας να διαψέυσω την Βίκη δευτερόλεπτα μετά την εκθείαση της ψυχραιμίας μου αναφώνησα ουρλιάζοντας την μόνη φράση που μου ήρθε στο μυαλό:
Της μαμάς της το μουνί